Het antwoord verschilt naargelang het geval.
Bescherming van abonnees
Soms heeft de wetgever alle partijen die contracteren met een operator willen beschermen: in dat geval gebruikte hij de term “abonnee”. Dit is bijvoorbeeld het geval voor de verplichte vermeldingen in een telecomcontract.
In andere gevallen heeft hij slechts de partijen willen beschermen die zich in een aanzienlijk zwakkere positie ten opzichte van de operator bevinden.
Bescherming van consumenten
Soms wenste de wetgever vooral consumenten te beschermen of in te lichten. Dat zijn de personen die een telecommunicatiedienst vragen of gebruiken voor louter privédoeleinden.Zo gaat de tariefvergelijker over de tariefplannen die de operatoren aan consumenten verkopen.
Bescherming van consumenten én kleine zelfstandigen en ondernemingen
Soms wil de wetgever naast de consumenten ook de kleine zelfstandigen en ondernemingen beschermen.
Vaak is het aantal nummers van belang. Bijvoorbeeld om te genieten van de beperking van de opzegvergoedingen na zes maanden mag de abonnee maar “maximum 5 oproepnummers” hebben.
Grote bedrijven (multinationals, ziekenhuizen, enzovoort) vallen dan niet onder de beschermingsmaatregelen. De bvba van de bakker of de slager om de hoek, die een contract met twee telefoonlijnen met bijhorende nummers heeft afgesloten, wel.
Dit onderscheid tussen kleine zelfstandigen en ondernemingen en grote bedrijven geldt ook voor de internetcontracten (hoewel men daar als abonnee geen oproepnummer(s) krijgt toegewezen).
In andere gevallen is het van belang of de kleine professionele gebruiker een tariefplan voor consumenten heeft genomen. Zo kan ook de bvba van de bakker of de slager om de hoek die zijn privé tariefplan (ook) gebruikt voor zijn zaak, beroep doen op Easy Switch voor het veranderen van bundel of van vastelijnsdienst.